Betaalmiddelen...

Wat hebben we zoal op onze kerfstok?

Twee spreekwoorden en uitdrukkingen i.v.m. `kerfstok`

1) heel wat op zijn kerfstok hebben (= veel dingen misdaan hebben (afgeleid van het gebruik om schulden bij een café te registreren door kerfjes in een stok te snijden)).
2) iets op zijn kerfstok hebben (= verkeerde dingen gedaan hebben)

Wat meer uitleg over “kerfstok”:

Onder kerfstok verstond men vroeger een stuk hout of stok waarin kerven of insnijdingen werden aangebracht. Het werd vooral gebruikt door hen die niet konden schrijven en was dus een soort 'rekeningboekje'. Koper en verkoper hadden eenzelfde stok waarin gelijktijdig inkepingen werden gemaakt, die nauwkeurig met elkaar overeenkwamen om vervalsing te voorkomen. Als je 'veel op je kerfstok' had, zat je behoorlijk in de schulden. Tegenwoordig gaat het meer om zedelijke schulden: 'je hebt veel op je kerfstok' betekent nu dat je veel kwaads hebt gedaan, dat je veel op je geweten hebt.

Een synoniem voor kerfstok is 'de lat', vaak op dezelfde manier gebruikt door caféhouders. 'Op de lat (kerfstok) drinken' betekent dus 'op krediet' of 'op de pof' drinken. Schulden in cafébezoek werden dus op een "kerfstok" gezet. Velen gingen dus dronken naar huis, maar met een 'stok' achter de deur...

 

Maar er zijn nog andere cafégebruiken om schulden af te betalen.

Het Goudblommeke in Papier is een café in de Belgische hoofdstad Brussel. Het 17^de eeuws gebouw staat aan de Cellebroersstraat 55 (of is het 53?) in de Zavelwijk.

Het huis behoorde volgens een gedenkplaat in de gevel vanaf 1843 aan de Zusters van Liefde van Sint-Vincentius a Paolo, hun eerste Brusselse vestiging. Later werd dit oord van bezinning getransformeerd tot een stek van plezier, het  "Café des Artistes", tot Geert van Bruane (1891-1964), schilderijenhandelaar, het zijn huidige naam gaf. Eerst was het artiestencafé een trefpunt voor dadaïsten, later kwamen de surrealisten. Bruaene rekende veel beroemde kunstenaars tot zijn klanten. Onder hen o.m. René Magritte, Louis Paul Boon, E.L.T. Mesens, Pierre Alechinsky en Hergé. Hugo Claus vierde hier zelfs zijn eerste huwelijk.

Merkwaardig voor dit artiestencafé is dat het vol hangt met authentieke schilderijen, etsen, teksten enz. En, zoals u allen wel zal weten, waren er veel artiesten die lange tijd zwarte sneeuw zagen. Velen werden pas postuum geëerd. Het betaalmiddel bij uitstek was dan een schilderij of ets of gedicht, dat dan steevast aan de muren van het café belandde. En die hangen nu nog altijd schots en scheef aan die muren, zoals weleer.

Bij het overlijden van Geert Van Bruane begon echter de zwanenzang. De gezellige slordigheid maakte plaats voor verkommering, met failliet als gevolg. Gelukkig kwam in 2007 de wederopstanding en werd alles opgeknapt met respect voor traditie, inclusief de 204 kadertjes. Het vervolg is terug een succesverhaal…

Het Goudblommeke bloeit als nooit tevoren!


Artistieke groetjes. En schol...

LeoPol.