Geraardsbergen en boksen

Minder bekend, maar toch aardig meegenomen:

Eind mei 1948 stond Geraardsbergen in rep en roer. 

Hun ‘Tarzan’ Cyriel Delannoit werd Europees kampioen boksen.

Wie nog van dit soort onverwachte nieuwtjes heeft, doorgeven mag altijd.

Bijvoorbeeld via antwoorden op dit blog.

Groetjes.

LeoPol

Geraardsbergen: vervolg

Geraardsbergen: geschiedenis

(deel 2)

Dat Geraardsbergen doorklieft wordt door de Dender, zal iedereen wel weten. Deze rivier is zowat de grens tussen de ‘bovenstad’ en de ‘benedenstad’.

De bovenstad stijgt van ongeveer 20 m naar 110 m boven de zeespiegel. De internationaal bekende en ook gevreesde “muur” voert u naar dat hoogste punt. Niet alleen stoere beroepswielrenners, maar ook amateurs (Jan met de Pet) durven de beklimming ervan aan te gaan. Een hele uitdaging die beloond wordt met een prachtig vergezicht over de stad.

De eerder vlakke (en wat recentere) benedenstad, op het niveau van de Dender, kan vlot bezocht worden via het Stationsplein. Wel handig voor wie de wagen aan de kant wil laten.

Een snelle groei tot een belangrijk economisch centrum was vooral te danken aan de lakenweverij vanaf begin 13^de eeuw. Het verdwijnen hiervan in de 15^de eeuw zorgde dan weer voor een dieptepunt. In de 16^de eeuw zorgde dan de opkomst van de kantnijverheid, de tapijtweverij en de lijnwaadindustrie voor een nieuwe bloei. Het rampzalig Spaans bewind, met heel wat plunderingen, zorgde weer voor een nieuwe diepgang. Het latere Oostenrijks bewind zorgde weer voor een gunstige periode voor handel en nijverheid (bierbrouwen, alcoholstokerijen en tabaksnijverheid). Roken en drinken heeft dus ook een goede kant! Ook de kantnijverheid bloeide in de 19^de eeuw weer even op. Maar vooral de lucifersfabricatie en de sigarennijverheid zorgde toen voor bloei en werkgelegenheid. Maar mooie liedjes duren niet lang. Begin 20^ste eeuw verminderde deze economische activiteit. Vele bewoners waren nu noodgedwongen op ‘pendel’ aangewezen. De bedrijvigheid van Geraardsbergen is nu vooral te danken aan haar commercieel-verzorgende functie en toerisme.

Van de vroegste omheining (omwalling) is niets bekend. De aanleg van de vestingmuren met versterkte torens en zes stadspoorten startte in 1332. Slechts één toren, vlak bij de Vesten,  is nog te bewonderen. In deze zoektocht kan u hiervan getuige zijn. De overgebleven Vesten (een aarden wal met palissaden) en stadspoorten werden in de 19^de eeuw gesloopt.

Groetjes en tot een volgend blognieuws.

LeoPol

Zoektocht Geraardsbergen.

9juni 2013 

GERAARDSBERGEN:  een beetje geschiedenis.    

 (deel 1)

Deze eerder kleine stad fusioneerde in 1970 met enkele randgemeenten en groeide zo uit tot een kleine stedelijke agglomeratie.

Nu is het geheel vooral landschappelijk belangrijk door het vrijwel ongeschonden heuvelachtig reliëf (ik denk bv. aan de Oudenberg en de ‘Muur’) en sluit het aan bij de Vlaamse Ardennen. Maar ook heel wat bossen en natuurreservaten sieren de onmiddellijke omgeving.

Geraardsbergen wordt als dusdanig pas in 1034 voor het eerst vermeld: Geroaldi monte.

De stichting van de stad situeert zich tussen 1067 en 1070 als versterking van het Vlaamse grondgebied door Boudewijn VI, Graaf van Vlaanderen en Henegouwen, op een aangekocht erfleen van een zekere Geraard, heer van Hunnegem. Dus, de Frankische nederzetting Hunnegem met haar mooi romaans kerkje ligt aan de oorsprong van de stad Geraardsbergen. Dit kerkje, gelegen ten zuiden van het huidige stadscentrum, bestaat nog steeds en de vroegere priorij van Hunnegem is nu volledig omgebouwd tot een bloeiende onderwijsinstelling (sinds de 17^de eeuw), uiteraard met heel wat verbouwingen en aanpassingen in de volgende eeuwen. Ook de O.-L.-Vrouwekerk zelf onderging heel wat verwoestingen, teisteringen, verbouwingen, aanpassingen, met een laatste restauratie in 1964.

De ontwikkeling naar het huidige Geraardsbergen met zijn enig mooi marktplein gebeurde vrij vlug. De verleende vrijheidsvoorschriften der stadskeure (de oudste in Vlaanderen) waren hier niet vreemd aan. Ook belangrijk voor de sociale, economische, culturele en geestelijke expansie was de overplanting (in 1081) van de St.-Adriaansabdij van Dikkelvenne naar Geraardsbergen. Deze abdij vind je, logischerwijze, in de Abdijstraat. Het was de bisschop van Kamerrijk die op verzoek van de graaf van Vlaanderen deze overstap bewerkstelligde. Sint-Adriaan werd destijds aangeroepen als beschermheilige tegen de pest, die tijdens de Middeleeuwen meermaals Vlaanderen (en Europa) teisterde.

Mogelijk kom ik hier later op terug. Tenzij een verkenning van de omgeving van deze abdij in de zoektocht verwerkt wordt. Maar zover zijn we nog niet.

Meer nieuws volgt alleszins… Dus kijk af en toe ons blog even na.

Groetjes.

LeoPol


___________________________________________________________________________________________

-